Wielkie nadzieje ukraińskiej emigracji, a zwłaszcza przebywającego w Paryżu Atamana Głównego, wzbudził w 1926 roku zamach majowy Piłsudskiego. Wcześniej z polecenia Marszałka kontaktował się z nim jeden z twórców polskiego prometeizmu Tadeusz Hołówko. Ale nadzieja na nowy polski sojusz została przerwana. 25 maja 1926 roku kilka minut po godzinie 14 w Paryżu na ul. Racine od kuli zamachowca Szaloma Schwartzbarda zginął Symon Petlura. Zabójca swój czyn tłumaczył, jako zemstę za ofiary żydowskich pogromów, za które odpowiedzialny miał być Petlura. Tymczasem Ataman nigdy nie prezentował poglądów antysemickich, miał wśród Żydów wielu przyjaciół, do rządu URL powołał przedstawicieli narodu żydowskiego, jak tylko mógł przeciwstawiał się pogromom antyżydowskim na Ukrainie.

Śmierć Atamana Głównego wywoła wielką radość na Kremlu. Bolszewicy wiele zrobili, by podczas procesu zabójcy skompromitować Petlurę. Prasa rozpisywała się o jego słabym charakterze, rzekomych zbrodniach. w sowieckich gazetach był przedstawiany jako prymitywny ukraiński szowinista. Kreując Petlurę na antysemitę, Moskwa pragnęła z jednej strony zdezawuować ideę państwowości ukraińskiej w oczach opinii światowej, z drugiej ukazać, że jedynymi obrońcami ludności żydowskiej w czasie rewolucyjnego zamętu była Armia Czerwona. Nie szczędzono pieniędzy, by pozyskać lewicowe środowiska we Francji i żydowską opinię publiczną na świecie. Do obrony zabójcy zaangażowano świetnego francuskiego adwokata. Wielką akcję propagandową zorganizowała Liga Praw Człowieka. Przeciwko Petlurze zjednoczyły się środowiska polityczne białej i czerwonej Rosji. Tak manipulowano procesem, że pod presją opinii publicznej sąd wydał wyrok uniewinniający Schwartzbarda.

Skromny pogrzeb Petlury odbył się 30 maja. Prócz najbliższej rodziny wzięli w nim udział przedstawiciele ukraińskiej emigracji politycznej i narodów zniewolonych przez ZSRR. z oficjalnych delegacji państwowych była tylko polska, z płk. Franciszkiem Kleebergiem reprezentującym Józefa Piłsudskiego. Ciało Atamana złożono na paryskim cmentarzu Montparnasse.

Śmierć Petlury nieprzypadkowo nastąpiła po objęciu w Polsce rządów przez Piłsudskiego. Moskwa obawiała się uaktywnienia współpracy polsko- -ukraińskiej. GPU wielokrotnie informował władze partyjne, że „elementy kontrrewolucyjne” na Ukrainie są przekonane, iż Piłsudski z pomocą państw dawnej ententy będzie się starał „zabrać Ukrainę do Dniepru”. Nerwowość Moskwy podsycał fakt, że Petlura nie tylko utrzymywał kontakty z Polakami, ale aktywnie włączył się w działalność powstałej w styczniu 1926 roku organizacji Prometej.